Jest rok 1992 i muzyczny świat tanga pogrążył się w żałobie po śmierci Astora Piazzolli. Tym samym w muzyce tangowej zapanował okres stagnacji spowodowany nagłym odejściem artysty, którego silna osobowość i niespożyta kreatywność przez tyle lat wyznaczały trendy i kierunek ewolucji gatunku.
Astor Piazzolla poświęcił swoje życie przeobrażeniu tanga z prostego akompaniamentu do tańca w gatunek pełen instrumentalnej wirtuozerii, grany w salach koncertowych. Jego utwory, aczkolwiek współcześnie brzmiące i popularne, były zbyt trudne, by do nich tańczyć. Jego śmierć zbiegła się w czasie z odkryciem przez młodych ludzi tanga na nowo, jako fascynujący taniec pełen pasji. Do łask wróciły milongi. Młodzi tancerze na nowo odkryli stare nagrania ze Złotej Ery Tanga. Ale tradycyjne tango, aczkolwiek doskonałe jako akompaniament do tańca, było mocno przestarzałe. Sławny kompozytor tanga współczesnego Carlos Libedinsky powiedział: “Było coś, co wydawało mi się dziwne. Wielu (ludzi) eksperymentowało z nowymi formami tańca, ale muzyka do której tańczyli wydawała się nie pasować” (cytat pochodzi z artykułu The Rise of Neo Tango Music, Fabiano Sharna). Równolegle zaczęła pojawiać się nowa moda: młodzi ludzie zaczęli tańczyć tango, używając jako akompaniamentu piosenek popowych i rockowych. Trzeba było aż dziewięciu lat, aby historia zatoczyła krąg. Muzycy tangowi, zainspirowani działaniami tancerzy, powrócili do idei tanga jako muzyki tanecznej. W 2001 roku grupa Gotan Project opublikowała swoją płytę La Revancha del Tango (Zemsta Tanga) w ten sposób rozpoczynając następny okres w historii muzyki tanga zwany NEO TANGIEM.
Cdn…
Neo tango, part 1 – the beginning
After the death of Astor Piazzolla in 1992, there was a period of stagnation in the tango music world, due to the loss of the strong influence, one could even say domination of his brilliant personality and creativity.
At the same time however, young people were once again discovering tango as a dance full of passion and fascination and starting to gather at milongas. Ironically, because Astor Piazzolla devoted his life to changing tango music from a simple dance accompaniment to virtuoso music, performed in concert halls, his music, although modern and still popular, was too difficult to dance to. Young tango dancers then rediscovered the old recordings from the Golden Era of Tango. But this old fashioned tango, despite the fact that it was an excellent dance accompaniment, was also out of date. The famous modern tango composer, Carlos Libedinsky said: "There was something that seemed strange to me. There were many people experimenting with a new form of dancing, but the music they were dancing to didn't seem to me to harmonize with it” (the quote comes from the article The Rise of Neo Tango Music, by Fabiano Sharna). In the same period of time a new phenomenon occurred: young people started to dance tango, using as an accompaniment modern rock and pop music.
Finally, after nine years of history repeating itself, tango musicians inspired by a new wave of dancers, came back to the idea of the tango as dance music. In 2001 the Gotan Project Group published their CD La Revancha del Tango (The revenge of Tango) and the next period of tango music history - neo tango - began.