TANGO I KOMUNIZM
Osvaldo Pugliese (1905-1995), pianista, kompozytor i szef orkiestry, urodził się w 1905 roku w Buenos Aires. Zadebiutował jako pianista w wieku lat piętnastu. W późniejszym okresie brał udział w kilku przedsięwzięciach muzycznych: był pianistą w zespole Roberta Firpa, Pedro Maffii. Założył też duet ze znakomitym skrzypkiem, Elvino Vardaro, który zdobył opinię awangardowego jak na owe czasy. Wspólnie z Alfredo Gobbim założył orkiestrę, w której jednym z bandoneonistów był młody Aníbal Troilo. Niestety, grupa przetrwała tylko kilka miesięcy. Potem grał w kilku duetach. W 1934 roku zaczął współpracę z Pedro Lorenzem. W jego zespole głównie grał na fortepianie ale stworzył także dla niego swoje pierwsze aranżacje.
Jak widać, jego kariera nie była tak olśniewająca i błyskawiczna jak w przypadku jego kolegów po fachu, jak np. Aníbala Troila and Juana D’Arienzo, mimo, że Pugliese był znakomitym kompozytorem i pianistą. Wreszcie w 1939 roku zdołał zebrać zespół, który przetrwał dłużej. W 1943 roku grupa nagrała swoją pierwszą płytę. W późniejszych latach odbyli wspólnie wiele tur koncertowych w Związku Radzieckim, Chinach, Japonii, Chile i państwach Europy Zachodniej.
Jako wielbiciel i kontynuator stylu Francisca de Cara, Pugliese wielokrotnie wspominał o nim jako o źródle inspiracji. Jego tango było nowoczesne, z silnie zaznaczonym beatem ale wciąż wyrafinowane, niezwykle emocjonalne, nawet, można powiedzieć, dramatyczne. Był też prekursorem w użyciu kontrapunktu i rytmów synkopowanych jeszcze przed Horacio Salgánem i Astorem Piazzollą. Jego najbardziej znane tanga to: La Yumba, Negracha i Malandraca.
W 1936 Osvaldo Pugliese został członkiem Partii Komunistycznej. Był też prawdziwym idealistą tego nurtu politycznego. Jego zespół zorganizowany został na zasadzie kolektywu, w którym wysokość płacy zależała od indywidualnego wkładu pracy poszczególnych członków (w tym też szefa). W latach 50. z powodu swoich przekonań politycznych Pugliese spędził kilka lat w więzieniu. Z tych samych przyczyn stacje radiowe miały zakaz puszczania jego muzyki w latach 60. W więzieniu wciąż pisał aranżacje, a jego orkiestra wciąż dawała koncerty. Don Osvaldo był znany jako człowiek skromny i na wskroś uczciwy, a jego muzycy byli mu całkowicie oddani: kiedy siedział w więzieniu, kładli na fortepianie czerwony goździk aby go uhonorować.
Pugliese dał swój ostatni koncert w grudniu 1985 roku w Teatro Colon w Buenos Aires. Zmarł w 1995 roku.
Posłuchajcie proszę jego najbardziej znanej kompozycji La Yumba (<---- link tu), która stała się swoistą wizytówką jego zespołu:
ENGLISH VERSION BELOW
OSVALDO PUGLIESE – TANGO&COMMUNISM
Osvaldo Pugliese (1905-1995), pianist, composer and band leader, was born in 1905 in Buenos Aires. He started to work as a pianist at fifteen. Later he took part in some tango groups. He played the piano in the famous Roberto Firpo orchestra and, later, in the Pedro Maffia group. He also set up a duet with an excellent violinist Elvino Vardaro, wich was considered to be avant-garde one at the time. Later, in association with Alfredo Gobbi, Pugliese formed a band where one of the bandoneon players was young Aníbal Troilo. Unfortunately, the group survived only a few months. After that Pugliese played in a couple of duets. In 1934 he started working with Pedro Laurenz and his orchestra. In this group he mainly played the piano, but also wrote his first tango arrangements .
As we can see, the Pugliese career wasn’t as dazzling as his contemporaries, such as Aníbal Troilo and Juan D’Arienzo, despite the fact that he was an excellent pianist and composer. Finally, in 1939, he managed to form an orchestra, which lasted longer than his previous collaborations. In 1943 the group recorded their (its?) first album. The orchestra toured in the Soviet Union and China in 1959. They also played in Japan, Chile, Mexico, Peru and in the countries of Western Europe.
Pugliese was a great admirer of the Francisco de Caro style and several times named him as the inspiration for his music. His tango was modern, with a strong beat, but still sophisticated, very emotional, even dramatic. He also incorporated counterpoint and syncopation prior to Horacio Salgán and Astor Piazzolla. His most well known tangos are La Yumba, Negracha and Malandraca.
Osvaldo Pugliese was a member of the Communist Party from 1936 and he was a true idealist. As I mentioned before, he ran his band as a collective, in which income was shared according to the contribution of the members (including Pugliese himself). In the fifties he spent several years in jail, because of his beliefs. For the same reason, Pugliese music was banned from radio broadcasts in the sixties. When he was in jail, he still wrote arrangements and the orchestra still performed. Don Osvaldo was known as a man of honesty and great humility and his musicians were really devoted to him: when he was in jail they would put a red carnation on the piano during concerts in his honour.
In December of 1985 Osvaldo Pugliese gave the last concert in Teatro Colon in Buenos Aires. He died in 1995 in Buenos Aires.
Please, listen to his the most known composition La Yumba (<-- click here), which became a kind of an anthem for his orchestra: